Umar Abdul Aziz selalu mengutamakan prinsip, tuntutan moral
dan kehendak agama daripada keuntungan politik yang berbentuk duniawi.
Dengan keunggulan peribadi dan kehebatan kerajaan yang dipimpinnya,
semakin ramai orang bukan Islam memeluk Islam.
Dalam pentadbiran pula,
Umar Abdul Aziz telah mengubah kerajaannya sehingga kebajikan rakyat
menjadi matlamat utama. Sebelum Umar, perhatian negara hanya terhad
kepada memungut hasil cukai dan pembangunan material tanpa memberi
penumpuan kepada pembangunan rohani dan keagamaan. Sebaliknya, semasa
pemerintahan beliau, sangat sukar untuk berjumpa dengan pengemis atau
fakir miskin yang berhak menerima zakat.
Pernah
Yahya Ibn Sa’id meriwayatkan, Umar melantik beliau memungut zakat di
Afrika, setelah selesai memungut zakat beliau mencari orang-orang yang
berhajat kepada zakat, tatapi gagal bertemu seorang pun yang boleh
diberi bantuan. Lalu beliau membeli beberapa orang hamba sahaya dan
memerdekakan mereka bagi pihak kaum muslimin. Beliau adalah seorang
yang zuhud dan sangat berhati-hati.
Jika ada mana-mana pegawai dan ahli
keluarga yang ingin menemuinya atas urusan peribadi, serta merta
beliau memadamkan lilin yang dibekalkan kerajaan dan menggunakan
lilinnya sendiri. Beliau tidak pernah mengguna air panas daripada dapur
awam atau menghidu wangi-wangian milik Baitul Mal.Beliau
adalah khalifah kepada sebuah empayar terbesar zaman itu, namun tidak
mempunyai duit yang mencukupi untuk menunaikan haji.
Sehinggalah sampai
satu masa, beliau diberitahu khadamnya, duit untuk menunaikan haji
telah mencukupi hasil dari pendapatannya sebagai khalifah. Akan tetapi
Umar menjawab: “Kami telah mengambil manfaat harta ini sekelian lama.
Sekarang orang Islam berhak menikmati hasilnya.” Kemudian beliau
memasukkan semua hasil pendapatan itu ke dalam Baitul Mal. Pernah juga
Umar Abdul Aziz datang untuk lewat menghadiri solat Jumaat kerana
terpaksa menunggu bajunya yang sehelai itu kering. Pernah suatu
ketika, Umar Abdul Aziz memerhatikan anak-anak perempuannya menutup
mulut dengan tangan ketika berbual dengannya. Selepas menyiasat, beliau
dapati hanya bawang dan kacang sahaja yang terdapat dirumahnya.
Anak-anaknya berbuat demikian kerana takut menganggu beliau dengan bau
bawang.
Dengan berlinangan air mata beliau berkata: “Wahai anakkku
adakah kamu inginkan makanan yang enak sedangkan ayahmu dihumban ke
dalam neraka?” Sebaik saja dilantik sebagai khalifah, Umar Abdul Aziz
terus membersihkan kerajaan dengan memecat gabenor dan pegawai yang
kejam dan tidak adil. Hamba sahaya milik keluarga di raja juga telah
dimerdekakan, semua barang kemas dan hadiah yang diterima beliau dan
isterinya semasa pertabalan telah diserahkan semuanya kepada Baitul
Mal. Istana pula telah dihias secara sederhana sahaja.
Umar
Abdul Aziz menganggap dirinya sebagai pengganti kepada datuknya iaitu
khalifah Umar al-Khattab. Kerana itulah beliau digelar sebagai Umar II.
Hidup beliau telah berubah sama sekali, kemewahan dan kemegahan telah
ditanggalkan dan digantikan dengan kehidupan yang penuh zuhud dan
kesederhanaan. Walaupun dikelilingi dengan kekayaan dan kemewahan,
beliau tidak hanyut dan leka. Beliau menjadi kegilaan anak gadis kerana
ketampanannya, dan sering menjadi ikutan pemuda pada zaman itu. Sejak
kecil lagi beliau didik dengan ilmu agama. Minat dan kecenderuangan
beliau kepada ilmu, membawa beliau ke kota Madinah. Di sanalah beliau
mempelajari dan mendalami ilmu agama dari tokoh-tokoh Islam zaman itu.
Selain
daripada kemakmuran hidup, Umar Abdul Aziz telah membawa perubahan
yang lebih besar lagi dalam kerajaannya iaitu mengubah kecenderungan
dan sikap rakyat jelata. Jika semasa zaman Khalifah al-Walid,
perbincangan rakyat lebih tertumpu kepada bangunan dan seni bina kerana
itulah kecenderungan al-Walid, Khalifah Sulaiman pula minat kepada
perempuan dan majlis makan yang besar, dan itulah menjadi keasyikan dan
perbualan rakyatnya. Tetapi dalam masa pemerintahan Umar Abdul Aziz,
tajuk-tajuk yang berkaitan dengan sembahyang, doa dan ibadah menjadi
topik perbualan utama. Masing-masing bermuhasabah untuk meningkatkan
nilai ibadah mereka.
Umar Abdul Aziz selalu
mengutamakan prinsip, tuntutan moral dan kehendak agama daripada
keuntungan politik yang berbentuk duniawi. Dengan keunggulan peribadi
dan kehebatan kerajaan yang dipimpinnya, semakin ramai orang bukan
Islam memeluk Islam. Dalam pentadbiran pula, Umar Abdul Aziz telah
mengubah kerajaannya sehingga kebajikan rakyat menjadi matlamat utama.
Sebelum Umar, perhatian negara hanya terhad kepada memungut hasil cukai
dan pembangunan material tanpa memberi penumpuan kepada pembangunan
rohani dan keagamaan. Sebaliknya, semasa pemerintahan beliau, sangat
sukar untuk berjumpa dengan pengemis atau fakir miskin yang berhak
menerima zakat. Pernah Yahya Ibn Sa’id meriwayatkan, Umar melantik
beliau memungut zakat di Afrika, setelah selesai memungut zakat beliau
mencari orang-orang yang berhajat kepada zakat, tetapi gagal bertemu
seorang pun yang boleh diberi bantuan.
Minat dan kecenderuangan beliau kepada
ilmu, membawa beliau ke kota Madinah. Di sanalah beliau mempelajari dan
mendalami ilmu agama dari tokoh-tokoh Islam zaman itu. Semasa
pemerintahan al-Walid ibn Abdul Aziz, beliau telah menjadi gabenor
Madinah selama 7 tahun. Di sini beliau telah menunjukkan ciri-ciri
seorang pemimpin Islam sejati. Sehingga Anas ibn Malik berkata: “Aku
tidak pernah menjumpai Imam selepas Rasulullah s.a.w. yang menyerupai
sembahyangnya seperti Rasulullah s.a.w. kecuali pemuda ini, Umar Abdul
Aziz iaitu gabenor Madinah” Umar Abdul Aziz adalah seorang bangsawan
yang berbudi halus dan wara’.
Hari ini dalam sejarah
Semoga kejayaan milik kita.....aamiin
Para Pembentang Maqolah .......terbaeeek~!
kenangan bersama rakan seperjuangan ( Mariah bt Mohd Syukri )pembentang maqolah-susah senang bersama buat research hehe..
we are geng JPATI -islamic civilization
yus-YUS-yus-YUS-yus-YUS-yus
-yus Dulu kini& selamanya.-
membuat saya KUAT
.
SAYA BERTANYA KEPADA TUHAN.......
